Allt aðrir hagsmunir en réttlætisins sem valda ágreiningnum!

Þeim sem var gefin heilbrigð skynsemi í vöggugjöf vita það að þegar kemur að því að skera úr um erfið málefni sem snerta mann sjálfan er farsælt að spyrja einhvern ótengdan. Snerti málið vinnuærni eða faglega hæfni sem maður vill fá skorið úr um er rétt að leita til óháðra fagaðila. Ef málið er alvarlegt þá eru vinnufélagarnir illa í stakk búnir til að meta hvað er rétt og rangt þar sem þeir tengjast málinu væntanlega allir á einhvern hátt. 

Þess vegna fela einstaklingur/-ar með þroskaða siðvitund og heilbrigða dómgreind úrlausn slíkra mála ábyrgum fagaðilum. Umfjöllun og úrskurður þess hvort ráðherrar ríkisstjórnarinnar sem fór með völd haustið 2008 er ekki aðeins erfitt mál heldur bæði alvarlegt og þýðingarmikið. En voru það aðeins ráðherrar síðustu ríkisstjórnar sem brugðust skyldum sínum sem almannaþjónar? 

             Ríkisstjórnin 23. maí 2003                                       Ríkisstjórnin 27. sept. 2005

Í siðmenntuðu samfélagi myndi að sjálfsögðu enginn sem sat á þingi á undanförnum áratug og tók ákvarðanir sem ollu hruninu sitja þar nú. Þeir sem hafa gengt ráðherraembætti í þeim ríkisstjórnum sem skrifuðu undir þær vanhugsuðu og oft og tíðum gerræðislegu ákvarðanir sem leiddu til hrunsins ættu auðvitað alls ekki að vera þar nú.

Þeir sem áttu sæti í þessum ríkisstjórnum og vissu hvernig var „gamblað“ með almannahagsmuni til að greiða götu flokksvina eiga heldur ekkert erindi inni á þingi nú. Öllum sem búa yfir þroskaðri siðvitund hljóta að sjá að þeir sem sátu í þeim ríkisstjórnum sem tóku þátt í að leyna almenning staðreyndum um yfirvofandi hrun eiga tvímælalaust ekkert erindi við almannahagsmuni. 

              Ríkisstjórnin 15. júní 2006                                         Ríkisstjórnin 24 maí 2007

Óháðir fagaðilar kæmust væntanlega að þeirri niðurstöðu að þessir ættu allir að sæta ábyrgð fyrir gjörðir sínar. Vinnufélagarnir og flokkssystkinin virðast hins vegar vera á öðru máli enda margir of nátengdir til að ráða við verkefnið sem þeim hefur verið falið.

En það er fleira sem spilar inn í. Það eru ekki síst tengsl miklu fleiri flokkssystkina við þá skjólstæðinga sem voru teknir fram yfir almannaheill svo og tengsl flokkanna sjálfra við þessa sömu skjólstæðinga. Af þessu tilefni er kannski rétt að birta töflu sem byggir á  upplýsingum sem koma fram í töflum 4 og 6 í 8. bindi Rannsóknarskýrslunnar (sjá bls. 165 og 167) um styrki sem þingmenn á yfirstandandi þingi þáðu af Kaupþingi og Landsbanka á árunum 2004-2007.

Það er rétt að taka það fram að Steinunn Valdís Óskarsdóttir hefur sýnt þann siðferðisþroska að segja af sér þingmennsku en Þorgerður Katrín Gunnarsdóttir og Björgvin G. Sigurðsson tóku sér aðeins tímabundið leyfi. Væntanlega til að bíða af sér storminn sem skapaðist við útkomu Rannsóknarskýrslunnar enda hyggst Þorgerður Katrín snúa aftur á þing þegar nýtt þing hefst síðar í haust.

Nafn	Kaupþing	Landsbanki	Samtals
Steinunn Valdís Óskarsdóttir		3.500.000	3.500.000
Þorgerður Katrín Gunnarsdóttir	1.500.000	2.500.000	3.000.000
Guðlaugur Þór Þórðarson	1.000.000	1.500.000	2.500.000
Kristján L. Möller	1.000.000	1.500.000	2.500.000
Össur Skarphéðinsson		1.500.000	1.500.000
Björgvin G. Sigurðsson	100.000	1.000.000	1.100.000
Guðbjartur Hannesson		1.000.000	1.000.000
Helgi Hjörvar	400.000	400.000	800.000
Sigurður Kári Kristjánsson		750.000	750.000
Ásta Ragnheiður Jóhannesdóttir	250.000	300.000	550.000
Ragnheiður Elín Árnadóttir	250.000	300.000	550.000
Árni Páll Árnason		300.000	300.000
Jóhanna Sigurðardóttir		200.000	200.000
Katrín Júlíusdóttir		200.000	200.000
Valgerður Bjarnadóttir		200.000	200.000

Það er ástæða til að birta þessa töflu til að undirstrika það að þeir sem deila harðast um það hvort og hvaða ráðherrar eigi að kalla fyrir landsdóm eru ekki aðeins óhæfir í það verkefni vegna tengsla við umrædda ráðherra heldur tengdir þeim sem þáðu styrki til að kosta prófkjör sín og annað sem flokksmórallinn segir þeim að tilheyri kapphlaupinu við að komast inn á þing.

Taflan hér að ofan segir langt frá því alla söguna því flokkarnir fengu líka umtalsverða „styrki“ frá skjólstæðingunum sem ríkisstjórn Framsóknar og Sjálfstæðisflokks sýndu slíkt örlæti að á sínum tíma komust þessir flokksvinir yfir tvo af stærstu bönkum landsins fyrir þeirra tilstilli. Í krafti nýfenginnar heimildar til að leika sér með innstæðurnar í bönkunum að sinni vild notuðu þeir þær til að hygla þeim sem þeir treystu best til að viðhalda friðhelgi þeirra og forréttindum.

„Styrkirnir“ sem Landsbanki og Kaupþing veittu núverandi þingflokkum á árunum 2004-2008 eru teknir saman á töflum 5 og 7 í 8. bindi Rannsóknarskýrslunnar (sjá bls. 166 og 168). Það skal tekið fram að í þessari töflu eru allar tölur teknar saman alveg óháð því hvort um er að ræða kjördæmaráð, fulltrúaráð, ungliðahreyfingar eða kvennadeilda flokkanna.

	Kaupþing	Landsbanki	Samtals
Sjálfstæðisflokkurinn	8.900.000	34.760.000	43.660.000
Samfylkingin	15.600.000	11.497.500	27.097.500
Framsóknarflokkurinn	9.249.000	4.550.000	13.799.000
Vinstri grænir	2.700.000	1.550.000	4.250.000

 

Að lokum: Er von til að þingmenn þessara flokka telji það brýnt að kalla ráðherrana til ábyrgðar sem sáu til þess að hagsmunir eigenda bankanna, sem tryggðu þeim sjálfum völd, voru settir ofar almannahagsmunum? Það er því miður margt sem bendir til þess að þeir hafi ekki burði til að leggja „mat á ábyrgð á hugsanlegum mistökum og vanrækslu stjórnvalda sem áttu þátt í hruninu.“ Það er líka hætt við því að þingmannanefndin taki ekki „afstöðu til framgöngu ráðherra í aðdraganda hrunsins.“ 

Þessi atriði eru þó grunnforsendur þess að hér fari fram „almennt pólitískt uppgjör á efnahagshruninu“ (Sjá þrjár síðustu tilvitnanir hér)
                                                                                                                     RS

Skýrslan prentuð í nótt