Siðferði og góðir starfshættir

Eins og áður hefur komið fram þá var vinnuhópnum, sem stóð að 8. bindinu, gert að svara spurningunni „hvort efnahags- hrunið megi að einhverju leyti skýra með starfsháttum og siðferði.“ (8. bindi Skýrslunnar bls. 7 (leturbreytingar eru mínar)) Þess vegna er ekki óeðlilegt að gera nokkra grein fyrir þeim hugmyndum höfunda sem koma fram um hvoru tveggja.   

Höfundarnir benda á að því sé gjarnan haldið fram að það sé erfitt að festa hendur á siðferðinu. Samt þurfum við ekkert að hugsa okkur um þegar við kennum börnunum okkar að það er rangt að: meiða, stela og ljúga enda mynda þessi grundvallaratriði kjarna mannlegs siðferðis.

Þessi atriði geta tekið á sig flóknari mynd í ýmsum aðstæðum. En í grófum dráttum er siðferði ofið úr fjórum megindráttum: 

i) Verðmætum og gildismati. Verðmæti eru í þessu samhengi þau siðferðislegu gildi, svo sem frelsi og réttlæti, sem eru forsendur góðra samskipta og farsæls samfélags.

ii) Dyggðum og löstum einstaklinga. Dyggðir eða mannkostir eru lofsamlegir ríkjandi eiginleikar, svo sem hugrekki og hófsemi, er stuðla að farsæld einstaklinga og samfélags. Lestir eru hið gagnstæða, svo sem græðgi og hroki.

iii) Siðareglum sem standa vörð um siðferðileg verðmæti og hvetja til góðra verka. Siðareglur eru ýmist skráðar eða óskráðar en þær síðarnefndu setja fram meginskyldur og ábyrgð þeirra sem starfa á ákveðnu starfssviði.

iv) Skyldum og ábyrgð sem varða siðferðið eins og það tengist stöðu manna eða hlutverkum. Hlutverkabundin ábyrgð felur í sér að menn eiga að sjá til þess að ákveðnir hlutir gerist eða gerist ekki í krafti þess að þeir gegna tiltekinni stöðu og hafa umsjón með tilteknu starfssviði. (8. bindi Skýrslunnar bls. 10)

„Í störfum fagstétta er siðferði svo samofið góðum starfsháttum að það verður ekki sundur skilið.“ Þetta á til dæmis við um siðferði í viðskiptum og stjórnmálum. Vandaðir og viðurkenndir starfshættir á þessum sviðum mynda þá viðmið fyrir gagnrýna siðferðilega greiningu. Spurningarnar í slíkri greiningu ættu að vera um það hvort menn efni þau loforð sem hugmyndir um:

• fagmennsku
• vandaða starfshætti
• lýðræðislega stjórnarhætti og
  
• góða viðskiptahætti

fela í sér. Vandaðir og góðir stjórnsiðir einkennast til að mynda af því að „embættismenn og kjörnir fulltrúar gegna skyldum sínum af heilindum og samviskusemi. Þær skyldur taka öðru fremur mið af því að störfin fela í sér almannaþjónustu.“ (8. bindi Skýrslunnar bls. 10)

Höfundar árétta svo enn frekar hvaða siðferðilegu viðmið embættismenn og kjörnir fulltrúar þurfa að temja sér svo vel fari með eftirfarandi orðum:

Á opinberum vettvangi þarf siðferðileg hugsun öðru fremur að lúta viðmiðum um almannahagsmuni enda ber almannaþjónum að efla þá og vernda gegn hvers konar sérhagsmunum. Það er einkenni siðferðilegrar hugsunar að hún metur gæði þeirra markmiða sem stefnt er að. Tæknileg hugsun aftur á móti snýst um að velja áhrifaríkustu leiðirnar að völdu markmiði óðháð því hvert það er.

Siðferðileg hugsun hefur átt erfitt uppdráttar meðal annars vegna þess að ákveðið viðmiðunarleysi hefur verið ríkjandi um ágæti markmiða og vantrú á rökræðu um þau. Slík afstaða býr í haginn fyrir að sérhagsmunir þrífist á kostnað almannahagsmuna en það er eitt megineinkenni á því hugarfari sem ríkti hérlendis í aðdraganda bankahrunsins. (8. bindi Skýrslunnar bls. 10 (leturbreytingar eru mínar))

Ég ætla að ljúka þessu innleggi með því að hafa eftir það sem höfundar 8. bindisins segja um lýðræði:

Lýðræði vísar hér [...] einkum til lýðræðislegra stjórnarhátta sem einkennast að aðgreiningu valds og hófsamlegri beitingu þess, upplýsingum til borgaranna og samráði við þá sem stjórnvaldsákvörðun varðar og virðingu fyrir mannréttindum. (bls. 10 (leturbreytingar eru mínar))

                                                                                                                                 RS

Gengdarlaus græðgin er líka heyrnarlaus

Sennilega geta allir tekið undir það að starfsemi banka verði umfram allt að byggja á trausti. Þar er alls ekki átt við að viðskiptavinir bankans treysti honum í blindni heldur hitt að starfsemi bankans sé traustsins verð og þar sé farið með þá fjármuni sem þeim er trúað fyrir á þann hátt sem eðlileg bankastarfsemi byggir á.

Það getur verið að sýn okkar á það hvað  eðlileg bankastarfsemi eigi að snúast um sé svolítið breytileg en ég reikna með að allur almenningur deili nokkuð áþekkri hugmynd hvað það varðar. Eðlileg bankastarfsemi hlýtur m.ö.o. að teljast banki sem tekur við peningum til varðveislu gegn því að hann hafi heimild til að lána einhvern hluta þeirra út. Vaxtamunurinn á milli inn- og útlána tryggir bankanum fjármagn til rekstrar.

Það er hins vegar morgunljóst að þeir sem eignuðust bankanna í kjölfar einkavæðingar þeirra í kringum síðustu aldamót sáu rekstur banka i einhverju allt örðu ljósi! Á undraverðum tíma þá höfðu þeir breytt bönkunum í fjármálafyrirtæki sem sýndu himinháar gróðatölur og stunduðu fjárfestingar bæði í fyrirtækjum og atvinnurekstri hér heima og í útlöndum. Eigendurnir blésu út bæði í samfélaginu og í fjölmiðlum og eins og Rannsóknarskýrslan leggur áherslu á þá stýrðu þeir umræðunni um það hvað þótti „eðlilegir“ viðskiptahættir banka og fjármálafyrirtækja.

Þeir hlustuðu ekki á neinar viðvaranir og útilokuðu reynslu fortíðarinnar. En það er alls ekki það alvarlegasta í þessu samhengi. Það er að hvernig eftirlitsaðilarnir og stjórnvöld  brugðust af mikilli einbeitni og festu. Þessar stofnanir máttu ekki sofa á verðinum eða líta undan þegar það hentaði. Þeim bar að fylgjast með og veita aðhald. Sagan er skýrasta dæmið um það hvaða alvarlegu afleiðingar vanræksla þessara aðila hefur í för með sér.

Eftirfarandi gátlista yfir lærdóma sögunnar er að finna í 8. bindi Rannsóknarskýrslunnar bls. 14. Ég reikna með að lesendur sjái strax að rekstur bankanna hér var (og er kannski enn?) uppskrift af gjaldþroti. Þegar skynsemin, þekkingin og menntunin bregðast þá væri óskandi að þeir sem fara með jafnstór mál og stjórnvöld bæru gæfu til að læra af reynslu fortíðarinnar.

 

Lærdómar af fyrri bankakreppum:

1. Fylgjast þarf staðfastlega með hæfni þeirra sem ráða fyrir bönkum sem eigendur og stjórnendur. Því að menn með vafasama fortíð eða kunnáttu sækjast þar til áhrifa.

 2. Aldrei má slaka á settum reglum um mat á tryggingum og útlánaáhættu, engir „forgangs“-viðskiptavinir eiga að vera til.

3. Vakandi auga þarf að hafa með þeim sem eru fundvísir á leiðir framhjá reglum, skráðum og óskráðum, í leit að hagnaði.

4. Innherjaviðskipti eru sérstaklega hættuleg afkomu banka.

5. Þar sem innherjar eru að verki fylgja oftast önnur brot á starfsreglum í kjölfarið.

6. Eftirlitsaðilar þurfa að vera vel upplýstir um allar ákvarðanir og eftirlit, bæði með kröfum umskýrslugjöf og virku eftirliti á staðnum.

7. Þekkingarskortur og sofandaháttur, ekki síst af hálfu bankaráðsmanna, eru meðal helstu orsaka áfalla í rekstri banka.

8. Séu lög og reglur varðandi rekstur og endurskoðun banka ófullnægjandi verða eftirlistaðilar að hlaupa í skarðið og vera á verði gagnvart óheilbrigðri starfssemi.

9. Mat á því hvort eigið fé sé nægilegt er ekki nóg. Athuga verður hvaða veikleikar í rekstrinum valda veikri stöðu eigin fjár.

10. Skipulag banka með mikil og margbrotin viðskipti þarf að vera skýrt með ljósum starfsreglum um ábyrgð og starfssvið hvers og eins. 

11. Ekkert er mikilvægara en að eftirlitsaðilar séu óháðir og að heimildir þeirra og geta til að knýja aðila til að fylgja settum reglum séu ótvíræðar.

                                                                                                                                                     RS

Tökum ekki þátt í þöggun á niðurstöðum Rannsóknarskýrslunnar!

Þann 17. desember 2008 voru samþykkt lög á Alþingi um ,,rannsókn á aðdraganda og orsökum falls íslensku bankanna 2008 og tengdra atburða." (Sjá hér) Í fyrstu grein þessara laga segir að tilgangur þeirra sé að koma á sérstakri rannsóknarnefnd sem hefur það hlutverk að „leita sannleikans um aðdraganda og orsök falls íslensku bankanna.“ Henni er líka ætlað að leggja mat á það hvort um mistök eða vanrækslu er að ræða og hverjir beri ábyrgðina í þeim efnum.

Í þriðju málsgrein fyrstu greinar þessara sömu laga kemur kemur fram að nefndinni er líka ætlað að leggja mat á það „hvort skýringar á falli íslensku bankanna og tengdum efnahagsáföllum megi að einhverju leyti finna í starfsháttum og siðferði.“

Í annarri grein Laga um rannsókn á aðdraganda og og falls íslensku bankanna 2008 og tengdra atburða kemur fram að forsætisnefnd er ætlað að skipa „þriggja manna vinnuhóp einstaklinga með háskólamenntun“ í völdum félagsvísindagreinum. Þau sem tóku sæti í nefndinni voru: Vilhjálmur Árnason, prófessor í heimspeki, Salvör Nordal heimspekingur og Kristín Ástgeirsdóttir sagnfræðingur. Afraksturinn af samvinnu þeirra í þessu sambandi er að finna í 8. bindi Rannsóknarskýrslunnar.

Eins og áður segir var þessum hópi „ætlað að svara þeirri spurningu hvort efnahagshrunið megi að einhverju leyti skýra með starfsháttum og siðferði“ en niðurstöðurnar eru í 8. bindinu. Það er bindið sem flestir sem tilheyra leshópnum, sem stendur að baki þessu bloggi, eru að lesa núna. Það sem vekur athygli mína strax á fyrstu blaðsíðum bindisins er það hvað það er vel skrifað. Það er skrifað á virkilega vönduðu og aðgengilegu máli þannig að hver sem hefur lagt það í vana sinn að lesa lengra mál en venjulegan auglýsingatexta ætti að komast klakklaust í gegnum þennan testa. En innihaldið er ekki alltaf fagurt!

Höfundar rita inngang að þessu bindi þar sem þeir fara vandlega yfir það í hverju verkefni þeirra fólst, hvernig þeir unnu það, í hvaða markmiði og hverjir aðstoðuðu þá við verkið. Auk þess skýra þeir byggingu þess. Til að nálgast þá efnisafmörkun, sem var að svara hvort „efnahagshrunið megi að einhverju leyti skýra með starfsháttum og siðferði,“ þá skiptu höfundar 8. bindinu í þrjá eftirtalda hluta:

• Fyrirtækjamenning: Í fyrsta hlutanum er gerð grein fyrir því hvaða fyrirtækjamenning mótaðist hér á landi um og upp úr síðustu aldamótum. Þar er fjallað um viðskiptasiðferði og starfshætti innan íslensku bankanna og í samskiptum bankamanna við viðskiptavini sína og eigendur.  Auk þess sem „sjónum er beint að innra eftirliti bankanna og hugað að ábyrgð fagmanna og stjórnenda.“

• Eftirlitsstofnanir: Í örðum hlutanum er fjallað um starfshætti hjá eftirlitsstofnunum í stjórnsýslu almennt og í stjórnmálum. Þar er lagt mat á það hvernig þessir verðir almannahagsmuna stóðu sig í því hlutverki. Þar er líka „hugað að tengslum stjórnmála og fjármálalífsins í aðdraganda bankahrunsins.“ Eins er fjallað um þátt forseta Íslands og innlegg hans í orðræðu um útrásina. Umfjöllun annars hlutans er að lokum sett í samhengi við greiningu á íslenskri stjórnmálamenningu og stjórnsiðum.

• Samfélagssýn áhrifamanna í viðskiptalífi og stjórnmálum: Í þriðja hlutanum er reynt að varpa ljósi á þá samfélagssýn sem var ríkjandi meðal áhrifamanna í viðskiptalífi og stjórnmálum á þessum tíma. Þar er líka hugað að tengslum fjármálalífsins við háskóla og fjölmiðla og hvort þessi tengsl hafi haft áhrif á umræðuna í samfélaginu eins og t.d. gangrýni erlendra aðila á íslenska bankakerfið. Að lokum er spurningin um það hvort og þá í hvaða skilningi „íslenska þjóðin beri sameiginlega ábyrgð á því sem gerðist.“ (8. bindi Skýrslunnar bls. 8)

Til að nálgast þetta verkefni leituðu höfundar víða fanga.

• Þeir fóru yfir valið fjölmiðlaefni um bankamenn og fjármálastarfsemi í undanfara bankahrunsins.

• Rannsóknarnefndin kallaði eftir gögnum úr viðskiptabönkunum þremur um m.a. risnu og styrki til stjórnmálaflokka, stofnana  og einstaklinga og gjafir til stórra viðskiptavina og vildarvina á tímabilinu 1. janúar til 8. október 2008.

• Vinnuhópur um siðferði kallaði eftir upplýsingum um helstu atburði sem voru skipulagðir fyrir stjórnendur og stærstu  viðskiptavini bankanna svo sem laxveiðiferðir, utanlandsferðir og stór kvöldverðarboð á ofangreindu tímabili.

• Hann aflaði líka gagna varðandi farþega með einkaflugvélum frá Keflavíkur- og Reykjavíkurflugvelli.

• Hann kallaði eftir upplýsingum um styrki til íslenskra háskóla frá bönkum og fjármálafyrirtækum.

• Vinnuhópurinn byggði auk þessa mikið á skýrslutökum Rannsóknarnefndar Alþingis af þeim einstaklingum sem komu mest við sögu í atburðarrásinni í kringum bankahrunið. Hann óskaði eftir því að fleiri væru þar kallaðir til en eingöngu stjórnendur eftirlitsstofanna, eigendur bankanna og ráðherrar. Meðlimir vinnuhópsins höfðu auk þess frumkvæði af því að tala við nokkra til viðbótar s.s. erlenda aðila sem langflestir voru bankastarfsmann (Nokkrir þeirra vildu ekki láta nafn síns getið)

Af ofangreindri samantekt ætti öllum að vera ljóst hve mikil vinna liggur að baki því markmiði að svara spurningunni „hvort efnahaghrunið megi [...] skýra með starfsháttum og siðferði.“ Á næstu dögum mun sú sem þetta skrifar, ásamt öðrum í leshópnum, birta útdrætti, vangaveltur og ályktanir byggða á 8. bindinu, og svo hinum líka. Enda var Rannsóknarskýrslan skrifuð í þeim tilgangi að hún yrði lesin og lærdómar dregnir af niðurstöðum hennar. Þetta kemur m.a. fram í inngangi 8. bindisins þar sem segir:

Þessir stóru atburðir [þ.e. bankahrunið] draga fram margvíslega veikleika íslensks samfélags. Það er mat vinnuhóps um siðferði og starfshætti að höfuðmáli skipti að þjóðin geri sér grein fyrir þeim og að við öll lærum af þeim mistökum sem gerð voru. Íslendingar þurfa að velta því skipulega fyrir sér hvernig vinna eigi að betri fyrirtækjamenningu, bættum stjórnsiðum og öflugra lýðræðissamfélagi. (8. bd. Skýrslunnar bls. 8 (leturbreytingar eru mínar))

 Höfundar 8. bindisins taka það fram í innganginum að þeir líti svo á að skýrsla rannsóknarnefndar Alþingis skapi grunvöll fyrir upplýsta og málefnalega umræðu um starfshætti og siðferði í íslensku samfélagi en benda jafnfram á að til að svo megi verða verður allt samfélagið að taka þátt. Þeir segja: „Það ræðst hins vegar ekki síður af móttökunum í samfélaginu hvort skýrslan verður hvati til þeirra þjóðfélagsbreytinga sem nauðsynlegar eru.“ (8. bd. Skýrslan bls. 8 leturbreytingar eru mínar)

Okkur sem myndum þennan leshóp blöskrar sú þögn sem ríkir í kringum Rannsóknarskýrsluna því við erum sannfærð um að hún sé nauðsynlegur grunnur til að byggja hér upp betra samfélag. Sú gríðarlega vinna sem liggur að baki henni skilaði okkur greinargóðum upplýsingum um það hvað þarft að bæta. Skýrslan var heldur ekki skrifuð til að rykfalla ólesinn uppi í hillu eða inni á lager. Það er orðið fullreynt að stjórnmála- og embættismannastéttin ætlar að hundsa hana ásamt fjölmiðlunum. Þeir virðast ekki skilja samhengið á milli þess að ritun nýrrar stjórnarskrár verður að grundvalla á ýtarlegri rannsóknarvinnu eins og þeirri sem liggur að baki Rannsóknarskýrslunni.

Við viljum ekki taka þátt í því að hér verið skrifuð ný stjórnarskrá án staðgóðrar þekkingar á því hverju þarf að breyta. Lestur skýrslunnar er leiðin til að afla sér slíkrar þekkingar.

                                                                                                                                             RS 

Greinilegt þekkingar og reynsluleysi (8 bindi)

Í fjármálafræðum er bent á að merki um of hraðan vöxt sé áhættumerki. Einmitt þetta kemur fram í skýrslunni. Íslensku bankarnir fimmfölduðust á fimm árum!

Í Bandaríkjunum er litið til vaxtar innlánsstofnana þegar mat er lagt á áræðanleika þeirra. Ef innlánsstofnun vex umfram 25% á ári  er gerð sérstök athugasemd. Mikill vöxtur er almennt talinn ávísun á hörmungar í bankastarfsemi.

Það er greinarhöfundi (sem ekki hafði numið fjármálafræði á þessum árum) spurn afhverju enginn skoðaði þetta. Hundraðföldun á ári! Eftirlitskerfi hefðu átt að fara í gang - allavega eftir 2-3 ára viðvarandi ofvöxt.

En ekkert var að gert og bankakerfið óx öllum langt yfir höfuð.

Ljóst strax 1992 að Ísland yrði aldrei góð fjármálamiðstöð (8. bindi)

Einkavæðing ríkisfyrirtækja hófst í undirbúningi árið 1990 en einkavæðingin sjálf hófst 1997. Fyrir einkavæðinguna voru glögg skil á milli viðskiptabanka og fjárfestingabanka. Viðskiptabankar sjá um almenna viðskiptavini bæði hvað varðar innlán og útlán ásamt því að vera stoð í atvinnulífinu.  Bankinn er fjárvörsluaðili sem á að hafa hag viðskiptavina í fyrirrúmi. Fjárfestingarbankar hafa hinsvegar það hlutverk að þjóna viðskiptalífinu og stórum fjárfestum. Tekjur þeirra skila sér í formi þóknana fyrir slíka þjónustu. Eftir einkavæðinguna fór fjárfestingabankastarfsemi gömlu viðskiptabankanna að verða æ fyrirferðarmeiri og fjárfestingabankahlutinn ráðandi.

Strax 1991 voru erlendir sérfræðingar á vegum KPMG fengnir til að vinna skýrslu um möguleika Íslands á sviði fjármálaþjónustu. Niðurstaðan var skýr: Ísland var ekki heppilegur kostur fyrir fjármálafrísvæði. Tiltekin voru atriði í skýrslunni sem lutu að íslensku samfélagi og rætt um vantrú ýmissa aðila á íslensku stjórnkerfi. Hér á landi væri ekki hefð fyrir að veita þjónustu á alþjóðlegum fjármagnsmarkaði og ekki mikill áhugi til að umbylta því kerfi sem fyrir var. Skýrsluhöfundar greindu að viðhorf til Íslands erlendis væri óljóst og kostnaðarsamt yrði að bæta orðspor og ýmind landsins á þessum tíma. Eftirlitið með bönkunum var þá talið gott en ekki talið að það hefði reynslu eða þekkingu á þeim þáttum fjármálastarfsemi sem tíðkaðist í sambandi við alþjóðlega fjármálamiðstöð.  Íslendingar væru ekki hliðhollir bankaleynd en hún væri forsenda þess að alþjóðleg fjármálamiðstöð gæti þrifist. Í raun var okkur sagt að óþarft væri fyrir okkur að skoða þennan möguleika frekar.

En hvað svo.

Margir vildu ennþá halda í drauminn um Ísland sem alþjóðlega fjármálamiðstöð og um aldamótin skrifað Hannes Hólmstein Gissurarson bókina Hvernig getur Ísland orðið ríkasta land í heimi. Þar segir hann að það eigi að vera okkur metnaðarmál að fara fram úr Lúxemburg, Bandaríkjunum, Sviss og  Noregi hvað lífskjör varðar - en við vorum þá í 5. sæti á þessum lista.

Málefnið var svo tekið á dagskrá af stjórnvöldum árið 2005 og nefnd skipuð til að reifa tækifæri sem alþjóðleg fjármálastarfsemi gæti skapað hér á landi og meta hvort gera ætti úrbætur á löggjöfinni til að ýta undir alþjóðlega fjármálastarfsemi á Íslandi. Styrkleiki taldis hve lífeyrissjóðirnir voru sterkir og tækifæri lægju í eignaumsýslu og sjóðastjórn.

Ríkisstjórnin sem tók síðan við 2007 hafði á stefnuskrá sinni að halda í íslensk fjármálafyrirtæki og búa þeim gott umhverfi. "Í umbreytingu íslensks atvinnulífs á undanförnum árum felst m.a. aukið vægi ýmisskonar alþjóðlegrar þjónustustarfsemi, þar á meðal fjármálaþjónustu. Ríkisstjórnin stefnir að því að tryggja að slík starfsemi geti áfram vaxið hér á landi og sótt inn á ný svið í samkeppni við önnur markaðssvæði og að útrásarfyrirtæki sjái sér áfram hag í að hafa höfuðstöðvar á Íslandi"

Engu að síður voru evrópskir fjármagnsmarkaðir farnir að loka á fjármögnun íslenskra fyrirtækja vorið 2006 vegna neikvæðrar umræðu og ímynd okkar var alls ekki sú besta.

Að vísu er haft eftir Guðjóni Rúnarssyni að útgangspunkturinn hafi ekki verið stækkun heldur fremur aukin virðisaukandi þjónusta í landinu s.s. ráðgjafar, endurskoðendur, lögfræðingar og annað slíkt. Hvað sem satt er í því þá er ljóst að fjármálastarfsemin hefur ekki skilið það á þennan hátt.

Spurning greinarritara er því sú - hefði ekki verið betra að skoða þá skýrslu sem búið var að gera um stöðu Íslands sem fjármálamiðstöð áður en allt var sett á fullt og öllu steypt um koll? Afhverju studdi ríkisstjórnin 2007 frekari útrás fjármálaþjónustu þrátt fyrir viðbrögð fjármagnsmarkaða í evrópu?

Fyrsti fundur Leshóps um Rannsóknarskýrslu Alþingis

Þriðjudaginn 24. ágúst var haldinn fyrsti fundur leshópsins.

Markmið hópsins er að lesa saman Rannsóknarskýrsluna og ræða um hana bæði innan hópsins og á opinberum vettvangi.

Tekin var sú ákvörðun að opna sérstaka bloggsíðu þar sem leshópur gæti sett inn áhugaverð atriði úr skýrslunni og aðilar utan hóps gætu tekið þátt í umræðum og sett fram ábendingar.

Leshópinn skipa nú í upphafi:

Lísa (8,5,9)

Margrét Tryggvadóttir (8,5)

Daði (8,7)

Sigrún (8,4)

Birgitta Jónsdóttir (8,5)

Baldvin B (8,2,1)

Rakel (8,7)

Ásta Hafberg (2,3)

Helga Garðarsdóttir (3,4)

Hrafn H Malmquist (2,6)

Katrín (8)

Jóna Kolbrún (4)

Guðmundur Ásgeirsson (1,6,9)

Veiga (3)

Sigþrúður Þorfinnsdóttir (8,5,1)

Leshópurinn er öllum opinn og hægt er að hafa samband við Lísu B. Ingólfsdóttur [e-mail]

Góðar stundir